Rozdzial 3

Wróciłam do domu po 23. Od razu wziełam prysznic, nie chce mieć zarazkòw śliniaka.

Nie chciało mi się spać, więc  włączyłam laptopa, przejżałam kilka stron i wlaczylam muzyke na full, nie obchodzą mnie czy sąsiedzi będą opierniczać. Zaczęłam śpiewać i tańczyć to z butelka wina w reku. Śpiewając tą piosenke ciarki aż po dupie mi łażą. Achh...jak to moja znajoma to nazywa „mocne pierdolniencie”.

No nic, po jakis 30 minutach zmęczyłam sie i  i zasnęłam przed 00:00.

Rano obudziłam sie o 8.00. Za wczesnie jak dla mnie :/ (dziwnie ale bez kaca D: )

Jutro mam ten „mecz” z tą kobitą. No mam nadzieje że wygram, sama mam ochote pójść na taki mecz.

Bylam tylko raz z moim tatą, kiedy jeszcze żył. Jedynie on akceptowal tą „miłość” do siatki.

Mama twierdzila że to tylko strata czasu.

No nic, wstałam z tego magnesu (łóżka) i poczłapałam do kuchni, po drodze zajrzałam do pokoju Pauliny, nie było jej, prawdopodobnie została na noc u śliniaka. FUUJ.

Zrobiłam sobie śniadanie, zjadiłam i przygotowałam torbe na trening.

O 8.30 bylam juz gotowa, nie chciało mi sie czekac więc wyszłam do hali. Tak jak myslalam nikogo nie było pròcz trenera.

-Witam cie Agnieszko-przywital sie-idź sie przebierz i wróć do mnie,musze z Tobą o czymś porozmawiać.

-Dzien dobry trenerze, dobrze, zaraz będe-odpowiedzialam po czym ruszyłam do szatni. Ciekawiło mnie o czym chce ze mną rozmawiać trener. No nic, zaraz sie przekonam, szybko sie przebrałam i ruszyłam na sale w strone trenera.

-Jestem.-powiedziałam podchodząc do trenera.

-Ok, Paulina ma zamair przyjść dziś, czy nie?-zapytal

-Yyy...nie wiem, to znaczy..-nie wiedziałam co powiedziec.

-Agnieszko, powiem ci to wprost,-przerwal mi- Paula, na początku była doskonałym kapitanem, lecz z czasem stała sie nieodpowiedzialna, na wielu treningach jej nie bylo, z reszta sama wiesz. Więc postanowilismy wszyscy ze ty zostaniesz nowym kapitanem.-zatkalo mnie. Ich chyba wszystkich juz do reszty pojebalo. Ja KAPITANEM?

No jasne że chce nim byc, zreszta jak kazdy.-Ziemia do Agi! Jestes tu czy nie?-dodal

-Yyy...ja? Tak, to znaczy, dlaczego Pan wybral  właśnie mnie? A poza tym, ja nie wiem czy będę wstanie...

-Agnieszko, to nie ja zdecydowałem, tylko twoje kolezanki z druzyny. One mi mòwiły żeby wybrać kogoś innego ja miejsce Paluliny. A poza tym będziesz najlepszym kapitanem, tyko staraj sie nie spóźniać jak zawsze-powiedział.

-Ma kołcz racje-odpowiedziałam po czym reszta druzyny weszła na hale i zeszła do szatni.

Ten mòj niezakuty  łeb zapomniał wody w szatni, wiec ruszyłam na dòł. Jak zwykle dziewczyny krzyczały i wydurnały sie.

-Co to ma byc?! Cisza ma tu byc!- żartujac krzyknelam wchodzac do szatni.

-Oj ciiiii, Aśka właśnienam opowiada kawał-rzekła rozgrywająca, Iwona.

-No prosze, tak to sie mòwi do kapitana?!- -powiedziałam kładąc ręce na biodrach.

-Ooooo, nowy kapitan!!! Juhuu, niech zyje nam!-krzykneła libero, Jagoda.

-„Niech żyje nam”? A co ja mam urodziny? Oj libero libero! (nikt nei mòwi na nią po imieniu)-odparłam.

-Oj tam oj tam, no to gratulacjeee! Moze byc?-powiedziała

-O wiele lepiej, teraz cho na hale bo kołcz sie wkurzy-powiedziałam.

Trening jak trening, rozgrzewka, ćwiczenia i meczyk. O 13 wròciłam, po drodze zrobiłam jeszcze zakupy, lodòwka świeciła pustkami.

Nie miałam śiły żeby gotować cokolwiek, więc zamòwiłam pizze. Paulina spała w swoim pokoju, pewnie niezle wczoraj sie zabawila.

Po zjedzieniu umyłam jedynie szklanke po Coli i ruszyłam do pokoju.

Włączyłam laptopa i muzyke, poszukałam pracy w necie, ale nic. Nie wiem jak sobie poradze. Pewnie zostane kasjerka w MC Donaldzie (nie wiem jak to sie pisze, wiec sie nie czepiac! :D).

O 18 straasznie mi sie nudzilo, wiec wyszłam z domu na jakis spacer.

Jeszcze nie wierze że zostałam kapitanem, zawsze o tym marzyłam. Tylko jak to powiem Pauli? Kołcz wykorzystał to i kazał powiedziec  że jeżeli ma zamiar grac dalej w drużynie to ma wziac sie za siebie biecie ble ble ble kukuryku kogut  smierdzi pierdzi. Ja tam nie jestem dobra w tych rzeczach. Zły trener! Mam na kołcza focha z przytupem 4ever! O!

Po pòlgdzinnym spacerku wròci łam do domu, wziełam prysznic. I pogadałam z Paulina. Myslałam że bedzie gorzej, cieszy sie. Kamien spadl mi z serca. Spedziłam miły wieczòr z kujonem (o dziwo dzis sie nie uczyła).

Rano wstalam z usmiechem na mordzie.

„Paulino Szostak! Dzis walcze dla ciebie o 2 bilety na mecz siatkòwki!”-pomyslalam.

                                                     ***

No i mamy numer 3. Podoba sie? Mi srednio. Dodalam ankiete, wiec glosujcie! Mamy miesiac. (do 21.03.2013). Aaaa i KOMENTUJCIE!!!!

Ppapapapapapapapappapa <3